Bir Yabancı Adına

Minik ışık damlacıklarının gülümsediği bir pencereden baktığımda gecenin yuttuklarına

Bir hüzün kaplar içimi söyleyemem, fısıldayamam başka kalplerin kulaklarına

Özlem bulutları gönlümün topraklarına yine sonbaharı getirmiştir

Titreyen ellerimle tutmaya çalışırım yüreğimden dökülen yaprakları

Beceremem

Pek çok şey gibi senden de birkaç anı saçılır düşüncelerimin en hissedilir yerlerine

Kaybolurum kendi sularımın içinde, bir tek yakamozların kalır üzerime çöken karanlık odalarda

Hiçliği içerken kurumuş dudaklarımla, ıstırabı sarhoş eder yalnızlığın

Yaşamak çok kereler ölmek demektir bu anlarda

Sadece kaderini beklersin son çizginin ötesindeki yansımanı bulmak için

O sınırı kendin çizemezsin pek çok delilikler gösterirsin hayata karşı kendinin de farkında olmadığı

Meleğini beklersin götürmesi için seni ölüm tarlalarındaki son uykuna

Ama hiç sokulmaz yanı başına öpmez seni soğuk dudaklarıyla

İşte böyle zamanlarda seni düşünürüm yine; hatırlamak ne kadar ıstırap verse de

Yüreğime çarpan, ihanetinin buladığı sularla tekrar uyanırım anıların yatağında

Zaman aramızda büyük bir nehir geçirmiştir dünden bu güne içinde kâbuslarımızın aktığı

O nehir ki şimdi senden bana lütufsuzca uzanan ve mavisini unutan bir deniz olmuştur

Sense karşı sahilden o denize düşen yakamozlara damlayan ışık taneleri gibisindir

Seni görmek ancak geceleri emanettir bana karanlık gündüzlerin ardındaki bekleyişlerimde

O yüzden karşı kıyıdaki yabancının kollarındayken hiç olmazsa kapatma bu gecede lambanı, söndürme mumlarını

Gittiğinden bu yana kokunu unutmamak için çabalıyorum bu gecelerde izlerken haleni

Hissetmek için sabaha kadar bekliyorum meltemlerin arkadaşlığını

Ama esmiyorlar senden bana, okşamıyorlar ılık ten kokunla bezenmiş elleriyle yüzümü

Belli ki onlarda gitmişler başka sevdalıların perdelerinde beden bulmaya

Bir ben gidemedim kendi yoluma

Dönemedim sırtımı bizi ayıran o denizin ardına

Geçmişimde saklı tutmak dünün saatini hiçte kolay değilmiş şimdi anlıyorum

Zaman geçse de sararmış beyaz sayfalarda adın, fotoğraflarda gülümsemen kalıyor

Oysa ne kadar çok isterdim sobamda yakmak üzere hatıraların gibi takvimimden seni de atmayı

Fakat sevgimle ıslattığım tüm dünden kalanlarım bir daha ateş almadı en büyük yangınlarda

Nerden bilesin ki tüm bunları bir yabancının elleriyle dokunurken dünyaya

Gönlünün topraklarındaki tüm aşk tomurcuklarımı biçtin sadece bir ihtiras uğruna

Bir deniz feneri olmak vardı kaybolan heyecanını gönlümün topraklarına taşımak

Bir lodos gibi esmek vardı yitirdiğin aşkının itemediği yelkenlerini doldurmak

Bekleyemedin

Bekleyemedin bir yabancı adına

Kırık kalbini karşı kıyıdaki yabancının yurduna taşıyan ben miydim sanıyordun

Kum saatinin içindeki fırtınalara aşkımızı satan tüccar beni mi biliyordun

Tüm bunları anlayamadın o yabancının gölgesinde güneşlenirken

Şimdi ise gidiyorsun bir meltemin yumuşak dokunuşuna takılarak

Martılar gibi, papatyalar gibi, herkes gibi kanarak

Hayatın azgın sularında kayıp kalpleri taşıyan bir gemiydim

Belki de bir tekne çoğu zaman

Yorgun, boyası dökülmüş bir balıkçı teknesi

Şimdi ise bu yorgun boyası dökülmüş balıkçı teknesi batıyor ama yalnız değil

Yarı su almış bir kamaranın içinde benimlesin, bana bakıyorsun

Biliyor musun daha önce hiç bu kadar sevgi dolu olmamıştın

Saç tellerine dokunuyorum, kıvrımlarında yürüyorum, siyahında saklanıyorum

Yorgun boyası dökülmüş yüreğim ise son kez çarpıyor ve son kez seviyor

Kenarına bir iki tel saçını sıkıştırdığım kırık çerçevedeki resmini

Sert rüzgârların altında sevişiyorduk kimi zaman üzerimize çiseleyen yağmurların ıslaklığında

Mevsimi kış sanıp içimizi sevgimizle ısıtmaya çalışırken hep bir yerlerimiz üşüyordu

Sonra bir güneş açıyordu ama o bile aydınlatamıyordu karanlık yüzlerimizi, saklı kalmışlarımızı

Aşkımızı bir oyuna çeviriyorduk ama oynamayı bilmiyorduk belki de kaçıyorduk, korkuyorduk

Meğersem mevsim yazmış ve biz o şortlu çocuklar arasında kışı yaşamışız

O yaz meltemlerini ise kendi fırtınalarımıza benzetmişiz bütün suçu bulutlara atmışız

Yağmur damlalarının perdesi altında gözlerimizden süzülen o yaşlarla birbirimize bakıp

Hayata karşı duyduğumuz tüm nefreti içimizdeki beyaz sayfalara karalamışız

Farkına bile varmamış

Paylaşamamışız

Bir yabancı adına

Bir yalan sevda uğruna

Eski defterlerden denemeler

Alp Özgirgin